Verschil tussen kolonisatie en infectie

Het belangrijkste verschil tussen kolonisatie en infectie is dat kolonisatie het proces is van het vestigen van de microbe in de lichaamsweefsels, terwijl infectie het proces is van het binnendringen van lichaamsweefsels door de microbe om de symptomen van de ziekte te veroorzaken.

De pathogeniteit van microben is een volledig biochemisch en structureel proces dat wordt gedefinieerd door het volledige mechanisme waarin het micro-organisme de ziekte veroorzaakt. De pathogeniteit van bacteriën kan bijvoorbeeld worden geassocieerd met verschillende componenten van de bacteriecel zoals capsule, fimbriae, lipopolysacchariden (LPS) en andere celwandcomponenten. We kunnen het ook associëren met de actieve afscheiding van stoffen die de gastheerweefsels beschadigen of de bacteriën tegen afweer beschermen. Kolonisatie en infectie zijn twee termen in microbiële pathogeniteit. De eerste fase van de microbiële pathogeniteit is kolonisatie. Het staat bekend als de juiste vestiging van de ziekteverwekker in de gastheerweefsels. Integendeel, infectie is de invasie van lichaamsweefsels door de ziekteverwekker om de ziekte te veroorzaken.

1. Overzicht en belangrijkste verschil 2. Wat is kolonisatie 3. Wat is infectie 4. Overeenkomsten tussen kolonisatie en infectie 5. Zij aan zij vergelijking - Kolonisatie versus infectie in tabelvorm 6. Samenvatting

Dit is de eerste stap van de kolonisatie van bacteriën en ziekteverwekkers. Het is de juiste vaststelling van de ziekteverwekker op het juiste toegangsportaal van de gastheer. Het pathogeen wordt normaal gekoloniseerd met de gastheerweefsels die in contact zijn met de externe omgeving. Het portaal van ingangen bij mensen zijn urogenitale tractus, spijsverteringskanaal, luchtwegen, huid en conjunctiva. De gebruikelijke organismen die deze gebieden koloniseren hebben mechanismen voor weefselhechting. Deze hechtingsmechanismen hebben het vermogen om de constante druk die door de verdedigingswerken van de gastheer wordt uitgedrukt, te overwinnen en te weerstaan. Het kan eenvoudig worden verklaard door het hechtingsmechanisme dat wordt getoond door de bacteriën bij het hechten aan de slijmvliezen bij mensen.

De bacteriële hechting aan de eukaryotische oppervlakken heeft twee factoren nodig, namelijk receptor en een ligand. De receptoren zijn gewoonlijk koolhydraten of peptidenresiduen die zich op het eukaryotische celoppervlak bevinden. Bacteriële liganden worden als verklevingen genoemd. Het is typisch een macromoleculaire component van het bacteriële celoppervlak. De adhesies staan ​​in wisselwerking met de gastheercelreceptoren. De adhesies en de gastheercelreceptoren werken normaal gesproken op een specifieke complementaire manier samen. Deze specificiteit is vergelijkbaar met het type relatie tussen enzym en substraat of antilichaam en antigeen. Bovendien worden sommige liganden in bacteriën beschreven als, Type 1 fimbriae, Type 4 pili, S-laag, Glycocalyx, capsule, lipopolysaccharide (LPS), teichoïnezuur en lipoteichoïnezuur (LTA).

Infectie is de invasie van lichaamsweefsels door infectieuze agentia zoals bacteriën, virussen, hun vermenigvuldiging en de collectieve reacties van de gastheren op bepaalde infectieuze factoren of toxines. Overdraagbare ziekten en overdraagbare ziekten zijn alternatieve namen voor infectieziekten. Gastheren zoals mensen kunnen infecties overwinnen door hun aangeboren en adaptieve immuunsysteem te gebruiken. Het aangeboren immuunsysteem bestaat uit cellen zoals dendritische cellen, neutrofielen, mestcellen en macrofagen die infecties kunnen bestrijden. Bovendien herkennen receptoren zoals TLR'S (Toll-like receptors) in het aangeboren immuunsysteem gemakkelijk de infectieuze agentia. Bactericiden zoals lysosomen enzymen zijn zeer belangrijk in het aangeboren immuunsysteem.

In het geval van het adaptieve immuunsysteem induceren de antigeenpresenterende cellen (APS), B-cellen en T-lymfocyten collectief antigeen-antilichaamreacties om de infectieuze agentia volledig uit het menselijk lichaam te elimineren. De ziekteverwekker heeft echter verschillende mechanismen om het aangeboren en adaptieve immuunsysteem van een mens te overwinnen. Bovendien hebben ziekteverwekkers ontwijkingsmechanismen zoals voorkomen dat ze zich hechten aan menselijke macrofagen en lysosomen. Pathogenen produceren ook toxines zoals endotoxines, enterotoxines, Shiga-toxines, cytotoxines, hittestabiele toxines en hitte-labiele toxines. Sommige van de bekende bacteriën zoals Salmonella, E-coli produceren gifstoffen in het succesvolle infectieproces. Bovendien kan een succesvolle infectie alleen worden opgewekt door de volledige moleculaire immuunmechanismen van de gastheren te overwinnen.

Kolonisatie is het proces van vestiging van de microbe in de lichaamsweefsels. In tegenstelling is infectie de invasie van lichaamsweefsels door een ziekteverwekker, hun vermenigvuldiging en de collectieve reacties van de gastheren op bepaalde infectieuze factoren of toxines van de ziekteverwekker. Kleefstoffen zoals pili, fimbriae en LPS zijn uiterst belangrijk voor kolonisatie terwijl infectie geen verklevingen nodig heeft. Bovendien zijn de celreceptoren belangrijk bij het hechten aan de ziekteverwekker voor een succesvol kolonisatieproces; de celreceptoren zijn echter niet belangrijk voor infectie.

Een ander verschil tussen kolonisatie en infectie is hun toxineproductie. Kolonisatie produceert geen toxines, terwijl infectie dat wel doet. Bovendien veroorzaakt de eerste geen ziekte of symptomen, terwijl de tweede dat wel doet. Een ander verschil tussen kolonisatie en infectie is acute ontsteking. Kolonisatie veroorzaakt geen acute ontstekingen of schade aan de gastheer, terwijl infecties acute ontstekingen veroorzaken en de gastheerweefsels beschadigen.

De pathogeniteit in gevallen van bacteriën is geassocieerd met verschillende componenten van de bacteriecel zoals capsule, fimbriae, lipopolysacchariden (LPS), pili en andere celwandcomponenten zoals teichoïnezuur, glycocalyx, enz. Het kan ook te wijten zijn aan de actieve secretie van stoffen die de gastheerweefsels beschadigen of de bacteriën tegen afweer beschermen. Kolonisatie en infectie zijn twee hoofdstappen in microbiële pathogeniteit. De eerste fase van microbiële pathogeniteit is kolonisatie. Het is de juiste vestiging van de ziekteverwekker in de gastheerweefsels of het juiste toegangsportaal van de gastheer. Integendeel, infectie is de invasie van lichaamsweefsels door de ziekteverwekker om de ziekte te veroorzaken. Dit is het verschil tussen kolonisatie en infectie.

U kunt de PDF-versie van dit artikel downloaden en voor offline doeleinden gebruiken volgens de citatienota. Download hier de PDF-versie Verschil tussen kolonisatie en infectie

1. WI, Kenneth Todar Madison. Kolonisatie en invasie door bacteriële pathogenen, hier beschikbaar. 2. "Infectie." Wikipedia, Wikimedia Foundation, 18 november 2017, hier beschikbaar.

1.'Pathogenic Infection'By Uhelskie - Eigen werk, (CC BY-SA 4.0) via Commons Wikimedia 2.'Chain of Infection 'Door Julesmcn - Door Genieieiop - Eigen werk (CC BY-SA 4.0) via Commons Wikimedia