Verschil tussen Apomixis en polyembryonie

Bloeiende planten produceren zaden om hun generaties in stand te houden. Zaden worden geproduceerd als gevolg van seksuele voortplanting in de meeste planten. In bepaalde planten worden zaden echter gevormd zonder bevruchting van eicellen. Dit proces staat bekend als apomixis. Apomixis wordt gedefinieerd als de aseksuele vorming van zaden uit onbevruchte eicellen, waarbij de processen van meiose en bevruchting worden vermeden. Polyembryonie is een ander fenomeen geassocieerd met zaden. Vorming van meer dan één embryo uit een enkele zygoot in een zaad staat bekend als polyembryonie. Het belangrijkste verschil tussen apomixen en polyembryonie is dat apomixen zaden produceren zonder bemesting, terwijl polyembryony meer dan één embryo produceert in een enkel zaad door bevruchte eicel (zygote).

INHOUD 1. Overzicht en belangrijkste verschil 2. Wat is Apomixis 3. Wat is Polyembryony 4. Zij aan zij Vergelijking - Apomixis versus Polyembryony 5. Samenvatting

Zaadontwikkeling is een complex proces in seksuele reproductie van zaadplanten. Het gebeurt via bloemvorming, bestuiving, meiose, mitose en dubbele bemesting. Meiose en bemesting zijn de belangrijkste stappen in zaadvorming en seksuele voortplanting. Tijdens die stappen ondergaat een diploïde moedercel (megasporie) meiose om een ​​haploïde cel (megasporie) te produceren en vervolgens een eicel te produceren. Later versmelt de eicel met een sperma om een ​​diploïde zygoot te produceren die zich ontwikkelt tot een embryo (zaad).

Sommige planten kunnen echter zaden produceren zonder te worden onderworpen aan meiose en bevruchting. Deze planten omzeilen verschillende belangrijke stappen van seksuele voortplanting. Met andere woorden, seksuele reproductie kan in sommige planten worden kortgesloten om zaden te produceren. Dit proces staat bekend als apomixis. Apomixes kunnen dus worden gedefinieerd als een proces dat zaden produceert zonder meiose en bevruchting (syngamie). Het is een soort aseksuele reproductie die seksuele reproductie nabootst. Het is ook bekend als agamospermie. De meeste excuses zijn facultatief en vertonen zowel seksuele als aseksuele zaadformaties.

Apomixis kan worden ingedeeld in twee hoofdtypen genaamd gametofytische apomixen en sporofytische apomixen op basis van de ontwikkeling van het embryo. Gametofytische apomixen komen voor via gametophyte en sporofytische apomixen komen rechtstreeks voor via diploïde sporophyte. Normale seksuele reproductie produceert zaden die genetisch diverse nakomelingen geven. Vanwege het gebrek aan bemesting bij apomixis, resulteert het in een genetisch uniform zaailingsnageslacht van de moeder.

Apomixis wordt niet vaak waargenomen in de meeste planten. Het is ook afwezig in veel belangrijke voedselgewassen. Vanwege de voordelen proberen plantenveredelaars dit mechanisme te gebruiken als een technologie voor het produceren van veilig voedsel met een hoge opbrengst voor de consument.

Er zijn voor- en nadelen in het apomixis-proces. Apomixis produceert nakomelingen van zaailingen die identiek zijn aan de moederouder. Daarom kunnen apomixen worden gebruikt om genetisch identieke individuen effectief en snel te produceren. De kenmerken van moederplanten kunnen ook generaties lang door apomixis worden onderhouden en benut. Hybride kracht is een belangrijk kenmerk dat de heterosis geeft. Apomixis helpt om hybride kracht generaties lang te behouden in gewasvariëteiten. Apomixis is echter een complex fenomeen dat geen duidelijke genetische basis heeft. Het onderhoud van de apomictische zaadvoorraden is moeilijk, tenzij tijdens de ontwikkeling gekoppeld aan een morfologische marker.

Embryogenie is het proces dat embryo vormt van zygote (bevruchte eicel). Het embryo is het zaaddeel dat de toekomstige nakomelingen wordt. De vorming van meer dan één embryo uit een enkel bevrucht ei in een enkel zaad staat bekend als polyembryonie. Dit fenomeen werd ontdekt door Leeuwenhoek in 1719.

Er zijn drie soorten polyembryonie: eenvoudig, splijten en adventieve polyembryonie. Vorming van embryo's als gevolg van bevruchting van meer dan één eicel staat bekend als eenvoudige polyembryonie. Vorming van embryo's door saprofytische knopvorming staat bekend als adventieve polyembryonie. Vorming van embryo's als gevolg van splitsing van groeiend embryo staat bekend als splitsing polyembryonie.

Polyembryonie wordt getoond door bepaalde plantensoorten zoals ui, aardnoot, citroen, sinaasappel, enz.

Apomixis en polyembryonie zijn twee termen die verband houden met de reproductie van zaadplanten. Apomixis is de vorming van zaden zonder bemesting. Het produceert nageslacht nageslacht identiek aan de moederouder. Polyembryonie is de aanwezigheid of vorming van meer dan één embryo in een zaad door een bevruchte eicel (Zygote). Het ontwikkelt uniforme zaailingen vergelijkbaar met aseksuele reproductie. Dit is het verschil tussen apomixen en polyembryonie.

Referenties 1. Ross A. Bicknella en Anna M. Koltunow. "Inzicht in Apomixis: recente vorderingen en resterende raadsels." De plantencel. Np, 01 juni 2004. Web. 21 mei 2017 2. "Apomixis en polyembryonie in bloeiende planten." YourArticleLibrary.com: The Next Generation Library. Np, 22 februari 2014. Web. 21 mei 2017.

Afbeelding met dank aan: 1. "Citrusvruchten" door Scott Bauer, USDA - Agricultural Research Service, het onderzoeksbureau van het Amerikaanse ministerie van Landbouw (Public Domain) via Commons Wikimedia 2. "Taraxacum officinale dew" door Jojo aangenomen. Eigen werk verondersteld (op basis van auteursrechtclaims). (CC BY-SA 3.0) via Commons Wikimedia